کودکان معمولا برای صبرکردن و منتظر ماندن حوصله‌ی کمتری دارند و تقویت این توانایی کار آسانی نیست.

ما در فارسی ساید تحقیقات بسیاری کرده‌ایم و در این مطلب به شما راهکارهایی نشان می‌دهیم که حسابی شگفت‌زده شوید.

تفکر انتزاعی در کودکان حدوداً از ۹ سالگی شروع می‌شود. قبل از آن ذهن آن‌ها به صورت واقع‌گرایانه عمل می‌کند. این عملکرد ذهن به این معناست که مثلا ممکن است برای آن‌ها سخت باشد تفاوت بین ۱۵ و ۴۵ دقیقه را بیان کنند. اما اموزش تصور زمان به کودکانمان بسیار مفید خواهدبود.

جمله‌ غلط: "ما تا یک ساعته دیگه از اینجا میریم." یا "۱۰ دقیقه وقت داری اسباب بازی‌هاتو جمع کنی."

جمله درست: "تا خورشید بره پشت اون دیوار بابایی رسیده خونه."

در این صورت اگر کودک با خودش فکر کند "چه خوب! یعنی تا وقتی که دندونامو مسواک بزنم بابا میرسه خونه." منتظر ماندن برای او کاری مشقت‌بار نخواهد بود.

دلایل بسیاری برای این‌که چرا تنهایی بازی کردن برای کودکان مهم است وجود دارد. یکی از این دلایل این است که کودکان بتوانند در هرجا و هر زمانی خود را سرگرم کنند. تخیل کودکان  حد و مرزی ندارد اما بازی‌هایی که روی موبایل‌ها و تبلت‌ها قرار دارند و مانع پیشرفت تخیلات و خلاقیت کودکان می‌شوند.

بازی‌های مناسب: انواع پازل‌ها، بازی‌های ماجراجویانه‌، قصه تعریف کردن برای خود و... .

راه‌های بسیاری وجود دارد برای این‌که به کودک خود مستقل بازی کردن را یاد بدهید و اگر صبوری به خرج دهید، نتیجه متناسب با انتظارات خود را به بهترین شکل خواهید گرفت.

همیشه برای بچه‌ها صبر کردن در ایستگاه اتوبوس و یا هنگام خرید کردن بسیار سخت و کسل کننده‌است. در این‌جا راهی بسیار عالی برای سرگرم‌کردن آن‌ها وجود دارد:

‌بازی: هر دو شرکت کننده‌‌ی این بازی (هم کودک هم یکی از والدین) آرزویی می‌کنند. سپس باهم توافق می‌کنند که به دنبال اشیاء مختلف با ویزگی خاصی (رنگ، شکل یا حرف اول کلمه) بگردند. نفر اول باید ۲۰ (یا هرتعداد دیگری) از شیء موردنظر پیدا کند و اگر موفق شد، آرزوی او برآورده می‌شود. برای مثال می‌توانید به کودک خود بگویید در ایستگاه اتوبوس ماشین‌هایی که از خیابان می‌گذرند را بشمارد تا اتوبوس برسد.

فایده‌های بازی: این بازی برای بچه‌ها بسیار اعتیادآور است و به آن عادت می‌کنند تا هر وقت درمکان‌های عمومی هستند این بازی را انجام دهند. هم‌چنین در این بازی لزومی ندارد والدین حتما وارد بازی شوند زیرا معمولا کودکان دوست دارند نوبت شمارش اشیاء همیشه برای آن‌ها باشد.

آلیسون هندریکس یک وبلاگ نویس و مادر دو فرزند است که قانون ساده و هوشمندانه‌ی او برای این‌که فرزندانش درحین کار حواس او را پرت نکنند، فضای اینترنت را برای مدتی پرکرده بود.

قانون: هنگامی که یکی از والدین درحال انجام کاری مثلا صحبت کردن با دیگران است و فرزند می‌خواهد چیزی به او بگوید، کافی است دست خود را برروی بازو یا شانه‌ی پدر یا مادر خود بگذارد. اگر پدر یا مادر نیز دست او را لمس کردند، این به این معناست که آن‌ها صحبت او را شنیده‌اند و بعدا کاری که فرزندانشان خواسته‌است را انجام خواهند داد.

دلیل مفید بودن این قانون: در این روش والدین با توجه کردن به درخواست فرزندشان به او نشان می‌دهند که او برایشان ارزشمند است.

حتی اگر کودکان یاد بگیرند که مزاحم پدر و مادرشان نشوند و بتوانند خود را سرگرم کنند، باز هم انتظارکشیدن برای مناسبت‌های مختلف (سال نو، تولد، مسافرت و...) سخت است.

روش: استفاده از یک تقویم می‌تواند مدت زمان انتظار کشیدن را برای آن‌ها کوتاه کند. تمام روزهای قبل از آن روز مخصوص را با آرزوها، جمله‌ها و عبارت‌های خلاقانه، بسته‌های کادو یا آبنبات پر کنید. تمام این موارد می‌توانند کودکان را هیجان زده کند. فراموش نکنید که آن‌ها عاشق غافلگیری و هدیه گرفتن هستند.