فارسی ساید گروهی از عکس‌ها را به شما نشان می‌دهد که تا ابد در تاریخ باقی خواهند ماند.

اگر دقیق‌تر نگاه کنیم متوجه می‌شویم که این یک عکس بسیار قدیمی از معبد بولوارد‌دو در پاریس است که لوییس داگورِ در بهار 1838 از پنجره‌ی اتاقش گرفته است. مردم بیش‌تری می‌توانستند در این تصویر باشند اما داگورِ به خاطر مسافت زیاد تصمیم گرفت عکس را طوری تنظیم کند که فقط یک کفاش و مشتری‌اش داخل تصویر باشند.

در اوایل قرن بیستم، جراحی پلاستیک چیزی فرای تصور بود اما جایگزینی داشت که مثل آن عمل می‌کرد: ماسک هایی که جاهای آسیب‌ دیده‌ی بدن را می‌پوشاندند. یکی از متخصصانی که کارش ساخت این نوع ماسک ها بود، مجسمه‌سازی به اسم "آنا کولمن لاد" بود. این روش نمی‌توانست بخش‌هایی از صورت را که از بین رفته‌بود به حالت اول برگرداند اما باعث شد بسیاری از کسانی که از این مشکلات رنج می‌بردند به زندگی عادی خود بازگردند و فکر خودکشی را از سر خود بیرون کنند.

ظاهراً عکاس، کار بدی درحق بازیکن بیسبال، چارلز ردبورن انجام داده‌ است. زیرا او بدون فکر کردن، انگشت وسط خود را به دوربین نشان داده‌ است. این تصویر در تاریخ جهان به عنوان اولین علامت بی‌ادبانه شناخته شده‌ است.

این تصویر به خوبی ظاهر دانش آموزان پرینستون را بعد از یک دعوای ظاهرا معصومانه‌ی پرتاب گوله برف نشان می‌دهد.

ظاهر شکست خورده و زخمی آن‌ها باعث می‌شود بتوان به راحتی آن‌ها را با سربازانی که از میدان جنگ برگشته‌اند یا قربانیانی که مورد حمله‌ی زنبورها قرار گرفته‌اند اشتباه گرفت.

ظاهراً عکاس، کار بدی درحق بازیکن بیسبال، چارلز ردبورن انجام داده‌ است. زیرا او بدون فکر کردن، انگشت وسط خود را به دوربین نشان داده‌ است. این تصویر در تاریخ جهان به عنوان اولین علامت بی‌ادبانه شناخته شده‌ است.

در اوایل بیستم، جراحی پلاستیک چیزی فرای تصور بود اما جایگزینی داشت که مثل آن عمل می‌کرد: ماسک هایی که جاهای آسیب‌ دیده‌ی بدن را می‌پوشاندند. یکی از متخصصانی که کارش ساخت این نوع ماسک ها بود، مجسمه‌سازی به اسم آنا کولمن لاد بود. این روش نمی‌توانست بخش‌هایی از صورت را که از بین رفته‌بود به حالت اول برگرداند اما باعث شد بسیاری از کسانی که از این مشکلات رنج می‌بردند به زندگی عادی خود بازگردند و فکر خودکشی را از سر خود بیرون کنند.

رابرت پرشیگ وادلو( آلتون غول‌پیکر) هم‌چنان رتبه‌ی بلند قد‌ترین مرد تاریخ را دارد. او ۲۷۲ سانتی‌متر قد و ۱۹۹ کیلوگرم وزن داشت. متاسفانه زندگی رابرت بسیار کوتاه بود و او درسال ۱۹۴۰ در ۲۲ سالگی از دنیا رفت.

این مرد که نام او "آگوست لندمسر" بود با این کارش نارضایتی خود را نسبت به سیاست‌های رایش سوم نشان داد؛ زیرا او نتوانسته‌ بود با دختری یهودی به نام ایرما اکلر ازدواج کند.

بعد از مدتی ایرما به یک کمپ منتقل شد و درآن‌جا کشته شد. بعد از آن آگوست به یک گردان نظامیان وارد و بعد از مدتی ناپدید شد.

مشخصاً از آب‌جو به عنوان سوخت هواپیما استفاده نمی‌شد. این راهی بود برای این‌که آب‌جوها را به سربازانی که طی جنگ جهانی دوم در نرماندی می‌جنگیدند برسانند. قبل از این‌که آن‌ها مخزن‌های سوخت را از آب‌جو پر کنند، به جای بمب و اسحله، بشکه‌هایی برای نگه‌داری این آب‌جوها به سربازان می‌رسید.

طی جنگ جهانی دوم، ملکه‌ی آینده‌ی انگلستان در ارتش بانوان به عنوان مکانیک و راننده‌ی آمبولانس خدمت می‌کرد. در این عکس پرنسس الیزابت یک ساعت در دستش دارد که هدیه‌ای از سوی همکارانش بوده‌است.

بعد از این‌که عملیات نظامی در اروپای غربی به پایان رسید، سربازان امریکایی با حمایت ملکه الیزابت در امنیت کامل به نیویورک فرستاده شدند.

زنی انگلیسی به نام اتل گرنجر تصمیم گرفت تغییری اساسی درظاهر خود بوجود آورد تا شوهرش ویلیام را خوشحال کند. او مجبور بود کل روز را شکم‌بند ببندد و حتی شب‌ها هم آن را باز نکند. هم‌چنین تمام مدت کفش پاشنه‌بلند بپوشد و حلقه‌هایی به بینی‌اش آویزان کند(شوهر او با دستان خودش بینی او را با سوزنی فلزی سوراخ کرده‌بود). بعد ازمدتی کمر او از حالت طبیعی ۶۲ سانتی متر به ۳۳ سانتی‌متر رسید و همین باعث شد اسم او در کتاب گینس ثبت شود.

اکثر ما عکس روی جلد آلبوم "جاده اُبِی" را دیده‌ایم. اما عکس‌های دیگری از این گروه درهمان مکان گرفته شده‌است(۶ عکس).

عکسی که ماشین فولکس‌واگن سفید به‌صورت ناخواسته درآن وجود دارد، درسال 1986 به قیمت 2530 یورو فروخته شد.

"عمو سم" که از داخل یکی از پوسترهای انتخاباتی به طرز مرموزی به مخاطبان نگاه می‌کند، یکی از عکس‌های گلچین تاریخ است. اما در این عکس شباهت خیلی زیاد "عمو" به یکی از سربازان به نام والتر باتس به خوبی دیده می‌شود.

فضانوردی به نام چرلز دوک، که درماموریت آپولو 16 شرکت کرده بود، عکس خانوادگی خود را(چارلز، همسرش دوروتی و پسرانش چارلز جی‌-آر و توماس) روی سطح ماه جا گذاشت.

لنی کراویتز این عکس را در صفحه‌ی اینستاگرام خود منتشر کرده‌ و توضیح داده‌است که این عکس درتاریخ 2 سپتامبر 1993 طی مراسم اهدای جوایز ام تی وی گرفته شده‌است.

لنی درحال اجرای آهنگ خود بر روی صحنه بوده و درپشت صحنه کورت درحال همراهی کردن او با یک گیتار خیالی است.

از زمانی که این عکس گرفته شده است زمان زیادی نمی‌گذرد اما این عکس به ۲ دلیل در تاریخ جادانه خواهد ماند.

اول این‌که لئوناردو بالاخره اسکاری را که شایسته‌اش بود گرفت و دوم این‌که او آنقدر خوشحال بود که نمی‌توانست جلوی شوخ‌طبعی خود را بگیرد.

بهتر است او را به خاطر این‌کار سرزنش نکنیم چراکه او ۱۲ سال منتظر گرفتن این جایزه بود.